چربی گیر

چربی گیر:

تله گریس (همچنین به عنوان شناخته شده رهگیر گریس ، دستگاه بازیابی اطلاعات گریس ، کپسول چربی و تبدیل گریس ) است لوله کشی دستگاه (یک نوع تله ) طراحی شده برای رهگیری ترین گریس و مواد جامد قبل از آنها وارد یک سیستم دفع فاضلاب. فاضلاب معمولی حاوی مقادیر کمی روغن است که وارد مخازن سپتیک و تاسیسات تصفیه می شود تا یک لایه کف شناور را تشکیل دهد . این لایه کف بسیار آهسته هضم می شود و توسط میکروارگانیسم ها در هضم بی هوازی تجزیه می شود.روند. مقادیر زیادی روغن حاصل از تهیه غذا در رستوران ها می تواند مخزن سپتیک یا تاسیسات تصفیه را تحت الشعاع قرار دهد و باعث انتشار فاضلاب تصفیه نشده در محیط شود. چربی های با ویسکوزیته بالا و گریس پخت و پز مانند گوشت خوک زمانی که سرد می شوند جامد می شوند و می توانند با سایر مواد جامد دور ریخته شده ترکیب شوند و لوله های تخلیه را مسدود کنند.

تله چربی از دوران ویکتوریا استفاده می شد: ناتانیل وایتینگ اولین حق اختراع را در اواخر دهه 1800 به دست آورد. تله ها میزان چربی ها، روغن ها، گریس ها و مواد جامد (FOGS) را که وارد فاضلاب می شوند کاهش می دهد. آنها شامل جعبه هایی در مسیر تخلیه هستند که بین سینک های آشپزخانه و سیستم فاضلاب جریان دارد. آنها فقط فاضلاب آشپزخانه از طریق آنها جریان دارد و به هیچ سیستم زهکشی دیگری مانند توالت سرویس نمی دهند. آنها را می توان از بسیاری از مواد مختلف مانند فولاد ضد زنگ، پلاستیک، بتن و چدن ساخته شد. ظرفیت آنها از 35 لیتر تا 45000 لیتر و بیشتر است. آنها می توانند در بالای زمین، زیر زمین، داخل آشپزخانه یا خارج از ساختمان قرار گیرند.

نصب چربی گیر:

اندازه گیری چربی گیر بر اساس اندازه سینک 2 یا 3 محفظه، ماشین ظرفشویی صنعتی یا ماشین ظرفشویی، سینک قابلمه ای و سینک ظرفشویی است. بسیاری از تولید کنندگان و فروشندگان ابزارهای اندازه گیری آنلاین را برای آسان کردن این محاسبات ارائه می دهند. این یک مثال خوب است. نرخ جریان تجمعی این دستگاه ها و همچنین ظرفیت کلی نگهداری گریس (بر حسب پوند یا کیلوگرم) در نظر گرفته شده است. در حال حاضر، استاندارد ASME (ASME A112.14.3) توسط هر دو کد ملی لوله کشی مدل که بیشتر ایالات متحده را پوشش می دهد، پذیرفته شده است. این استاندارد مستلزم آن است که رهگیرهای گریس حداقل 90 درصد FOGهای ورودی را حذف کنند. همچنین مستلزم آن است که رهگیرهای گریس توسط شخص ثالث آزمایش شده و دارای گواهینامه مطابقت 90 روزه با پمپاژ استاندارد باشند. این آزمایش شخص ثالث باید توسط یک آزمایشگاه تست معتبر و تایید شده انجام شود.

چربی گیرهای غیرفعال عموماً واحدهای کوچکتر و نقطه مصرفی هستند که در زیر سینک های سه محفظه یا در مجاورت ماشین ظرفشویی در آشپزخانه ها استفاده می شوند.

مخازن بزرگ درون زمینی، معمولاً 500 تا 2000 گالن (2000 تا 8000 لیتر)، همچنین رهگیرهای غیرفعال گریس هستند. این واحدها که از بتن، فایبرگلاس یا فولاد ساخته شده‌اند، دارای ظرفیت ذخیره‌سازی چربی و جامد بیشتری برای کاربردهای با جریان بالا مانند رستوران یا بیمارستان هستند. فروشگاه. آنها معمولاً رهگیرهای گرانشی نامیده می شوند. رهگیرها به زمان نگهداری 30 دقیقه نیاز دارند تا چربی ها، روغن ها، گریس و مواد جامد غذا در مخزن ته نشین شوند. با ورود فاضلاب بیشتر به مخزن، آب بدون چربی از مخزن خارج می شود. گریس قهوه ای در حال پوسیدگی داخل یک چربی گیر یا گیر چربی باید بر اساس برنامه ریزی شده پمپ شود. گریس قهوه ای بازیافت نمی شود و به محل دفن زباله می رود. به طور متوسط سالانه 300 تا 400 پوند (140 تا 180 کیلوگرم) گریس قهوه ای از هر رستوران به محل دفن زباله می رود.

چربی گیرهای غیرفعال و رهگیرهای غیرفعال چربی باید در زمانی که 25 درصد پر شد خالی و تمیز شوند. همانطور که دستگاه‌های غیرفعال با چربی، روغن و گریس پر می‌شوند، کارایی آنها برای بازیابی چربی کاهش می‌یابد. چربی گیر کامل مانع از ورود مه آلود به سیستم فاضلاب بهداشتی نمی شود. محتویات خالی شده یا گریس قهوه ای در بسیاری از حوزه های قضایی زباله خطرناک در نظر گرفته می شود.

نوع سوم سیستم، رهگیرهای گریس هیدرومکانیکی (HGIs)، در سال های اخیر محبوبیت بیشتری پیدا کرده است، زیرا رستوران ها در مکان های غیر سنتی تر باز می شوند. اغلب، این سایت ها فضایی برای یک رهگیر کننده چربی بتن بزرگ ندارند. HGI ها فضای کمتری را اشغال می کنند و چربی بیشتری را به عنوان درصدی از ظرفیت مایع خود در خود نگه می دارند - اغلب بین 70 تا 85 درصد از ظرفیت مایع خود یا حتی بیشتر مانند برخی از مدل های تراپزیلا. این رهگیرها دارای گواهینامه شخص ثالث برای مطابقت با استانداردهای کارایی هستند. بیشتر آنها از پلاستیک بادوام یا فایبر گلاس ساخته شده اند که دوام بیشتری نسبت به گیربکس های چربی گرانشی بتن دارند. آنها معمولاً سبک وزن هستند و به راحتی بدون تجهیزات سنگین نصب می شوند. اکثر تولیدکنندگان فراتر از حداقل استاندارد تست می کنند تا ظرفیت کامل واحد را نشان دهند.

در نهایت، دستگاه‌های حذف خودکار چربی یا واحدهای بازیابی جایگزینی برای رهگیرهای هیدرومکانیکی چربی در آشپزخانه‌ها ارائه می‌کنند. در حالی که مخازن آنها به طور غیرفعال گریس را رهگیری می کنند، آنها دارای یک مکانیسم خودکار و موتوری برای برداشتن گریس از مخزن و جداسازی آن در یک ظرف هستند. این رهگیرها باید همان استانداردهای کارایی یک HGI غیرفعال را داشته باشند، اما باید یک استاندارد اضافی را نیز رعایت کنند که ثابت کند آنها می‌توانند به طور موثر گریس را پاک کنند.

آنها اغلب برای نصب بدون مزاحمت در آشپزخانه تجاری شما، در یک گوشه یا زیر سینک طراحی شده اند. هزینه اولیه این واحدها می تواند بالاتر باشد، اما کارکنان آشپزخانه می توانند حداقل تعمیر و نگهداری مورد نیاز را برای حفظ عملکرد روان این واحدها انجام دهند. شما مجبور نخواهید بود که هزینه های پمپاژ منظم را بپردازید و در دراز مدت در هزینه های عملیاتی کسب و کار خود صرفه جویی کنید. بعلاوه، طراحی جمع و جور این واحدها به این معنی است که می‌توانند در محفظه‌های تنگ قرار بگیرند و نصب آن‌ها را به‌اندازه کافی آسان می‌کند تا به عنوان یک پروژه DIY سریع نصب شوند. فقط لوله ها را وصل کنید، وصل کنید و بروید.

چربی گیر آشپزخانه:

آشپزخانه های رستوران و خدمات غذا، چربی زباله ای را تولید می کنند که در خطوط تخلیه از سینک های مختلف، ماشین ظرفشویی و تجهیزات پخت و پز مانند اجاق های ترکیبی و کارگاه های تجاری وجود دارد . فرهای جوجه گردان نیز به منابع بزرگ چربی زباله تبدیل شده اند. اگر برداشته نشود، گریس می تواند کلوخه شود و باعث انسداد و برگشت در فاضلاب شود .

فاضلاب‌ها سالانه 400000 بار و فاضلاب شهری در 40000 مورد سرریز می‌شوند. EPA تعیین کرده است که انسداد لوله های فاضلاب علت اصلی سرریز فاضلاب است و گریس عامل اصلی انسداد فاضلاب است. حتی اگر مه انباشته شده به انسداد و سرریز فاضلاب بهداشتی افزایش پیدا نکند، می تواند عملیات تاسیسات فاضلاب را مختل کند و نیازهای عملیات و نگهداری را افزایش دهد.به این دلایل، بسته به کشور، تقریباً همه شهرداری‌ها به عملیات آشپزخانه تجاری نیاز دارند تا از نوعی دستگاه رهگیر برای جمع‌آوری چربی قبل از ورود به فاضلاب استفاده کنند. در جایی که مه یک نگرانی در سیستم فاضلاب محلی است، جوامع برنامه های بازرسی را ایجاد کرده اند تا اطمینان حاصل کنند که این تله های چربی یا رهگیرها به طور معمول نگهداری می شوند.

تخمین زده می شود 50 درصد از تمام سرریز فاضلاب توسط انسداد گریس ایجاد می شود، با بیش از 10 میلیارد گالن (38000000 متر 3 ) فاضلاب خام ریخته در سال است.

هنگامی که جریان خروجی از سینک آشپزخانه وارد چربی‌گیر می‌شود، ذرات غذای جامد به پایین فرو می‌روند، در حالی که گریس و روغن سبک‌تر به سمت بالا شناور می‌شوند. سپس آب نسبتاً بدون چربی به سیستم سپتیک معمولی وارد می شود. جامدات غذا در پایین و روغن و گریس شناور باید به طور دوره ای به روشی مشابه پمپاژ مخزن سپتیک حذف شوند . چربی گیر سنتی یک واحد دفع مواد غذایی نیست. غذای ناتمام باید در سطل زباله یا سطل بازیافت مواد غذایی خراشیده شود. میلک شیک، سس، سس و مواد جامد غذایی باید قبل از ورود به سینک یا ماشین ظرفشویی از روی ظروف پاک شوند.

برای حفظ درجه ای از کارایی، روندی برای تعیین تله های بزرگتر وجود داشته است. متأسفانه، فراهم کردن یک مخزن بزرگ برای ایستادن پساب همچنین به این معنی است که ضایعات مواد غذایی در ته مخزن زمان می‌برند و حجم موجود را کاهش می‌دهند و مشکلات پاکسازی را افزایش می‌دهند. همچنین، غذای فاسد موجود در یک رهگیر تجزیه می شود و مواد زائد سمی (مانند گازهای گوگرد) تولید می کند - سولفید هیدروژن با آب موجود ترکیب می شود و اسید سولفوریک ایجاد می کند . این به مواد ملایم فولاد و بتن حمله می کند و در نتیجه باعث پوسیدگی می شود، از طرف دیگر پلی اتیلن خاصیت مقاومت در برابر اسید دارد. یک رهگیر بزرگتر رهگیر بهتری نیست. در بیشتر موارد، چندین رهگیر به صورت سری، گریس را خیلی بهتر جدا می کنند.

چون مدتی در تله بوده است، گریس جمع آوری شده آلوده خواهد شد و برای استفاده بیشتر نامناسب است. به این نوع گریس گریس قهوه ای می گویند.

مراحل چربی گیری از فاضلاب

این سازه پیش ساخته از دو مخزن تشکیل شده و قبل از خروجی فاضلاب یا چاه قرار می گیرد. فاضلاب وارد مخزن اول میشود و ذرات نسبتا سنگین تر پس از مدتی در آن ته نشین میشوند. چربی و روغنهای موجود در پساب که دارای جرم حجمی کمتری از آب هستند بر روی آن قرار می گیرند. که این چربی ها معمولا باید 15-10 روز یکبار تخلیه گردد خروجی مخزن دارای سیفونی است که تا حد امکان مانع خروج چربی ها می شود. در مخزن بعدی این عمل تکرار خواهد شد و بدین ترتیب عمل حذف چربی و مواد معلق از فاضلاب صورت می پذیرد .

به سبب کارایی و هزینه کم روش شناور سازی ثقلی برای چربی گیری از فاضلاب، امروزه در اغلب موارد از این روش برای حذف چربی و روغن ها از فاضلاب استفاده می شود. در این روش تصفیه فاضلاب بصورت فیزیکی است که در پروسه نیاز به هیچ گونه تجهیزات الکترومکانیکالی وجود ندارد.

انتخاب چربی گیر در تصفیه فاضلاب

انتخاب روش چربی گیری و جداسازی روغن در تصفیه فاضلاب به عوامل متعددی بستگی دارد:

اگر حجم فاضلاب کم باشد و قطر دانه های روغن زیاد باشد و همین طور غلظت روغن نسبتا زیاد باشد، بیشتر از پکیج چربی گیر ثقلی شامل API و CPI در تصفیه فاضلاب یا پساب استفاده می شود.

اگر حجم فاضلاب و غلظت روغن زیاد باشد و قطر دانه های روغن کوچک باشد بیشتر از روش چربی گیر با هوای فشرده یا همان Dissolved Air floatation) DAF) در تصفیه فاضلاب استفاده می شود.

اگر ذرات روغن و چربی در تصفیه فاضلاب قابل هضم در فرایند بیولوژیکی باشند و غلظت روغن و چربی در پساب کم باشد از روش های بیولوژیکی استفاده می گردد. چون هرچه قطر دانه ها کم باشد قابلیت تجزیه پذیری آن ها بیشتر می شود. البته در فرایندهای تصفیه بیولوژیکی فاضلاب برای دستیابی به راندمان مناسب بایستی غلظت میکروارگانیزمها 10 برابر غلظت روغن و چربی موجود در فاضلاب باشد.

مزایای چربی گیر:

امکان ذخیره لجن و چربی.

وزن کم و سهولت در حمل و نقل و همچنین نصب سریع و آسان.

سرعت بالا در طراحی، ساخت، نصب و راه اندازی.

راندمان بالا در حذف چربی ها و روغن ها.

امکان حذف مواد معلق و ذرات قابل ته نشینی فاضلاب ها.

مقاومت بسیار بالا در برابر خوردگی و شرایط محیطی نا مناسب.

دارای جداره بسیار مقاوم در برابر فشار های وارده از سوی خاک اطرافچربی گیر پلی اتیلن.

سهولت بهره برداری و تخلیه چربی و لجن از چربی گیر پلی اتیلت به دلیلدارا بودن دریچه های بازدید و تخلیه چربی ها و لجن ها.

آب بندی کامل و عدم انتشار هیچ گونه آلودگی به خارج چربی گیر پلی اتیلن.

امکان جا به جایی چربی گیر پلی اتیلن حتی چند سال پس از نصب و راهاندازی اولیه آن.

عدم نیاز به عملیات ساختمانی در محل برای ساخت چربی گیر پلی اتیلن.

امکان دفن در زیر زمین با هدف انتقال ثقلی فاضلاب به چربی گیر پلی اتیلن و جلوگیری از اشغال فضا های مفید.